Sinds vrijdag 17 juli is het Amsteleiland, een eiland in de Amstel bedoeld voor welgestelden, gekraakt. Een hek met spandoek ‘mede mogelijk gemaakt door de krakersbeweging’ houdt ongenode gasten tegen. Een beetje ironisch misschien. Op het hek ook een papier met daarop telefoonnummers, die je kunt bellen als je naar binnen wilt.
Snel heb ik een van de krakers aan de lijn. Hij is op dit moment niet op het terrein. Wel wil hij me even te woord staan. “We zitten hier sinds vrijdag,” vertelt hij. “Twee van de drie huizen zijn nu bewoond, het blauwe huis hebben we met rust gelaten. Toen we hier voor het eerst waren, zagen we verlaten huizen, met kapotte ramen. Ook stonden er auto’s met ingegooide ruiten. We zijn er net op tijd bij, voor het terrein en de gebouwen verder in verval raken. Op zich verkeren de huizen nog in goede staat. Er zijn natuurlijk geen voorzieningen zoals water en elektriciteit. Dat moet nog geregeld worden.”
Inmiddels is er beweging bij het hek. Een van de bewoners vertrekt op de fiets. Een andere kraker vindt het geen probleem om me rond te leiden over het terrein. Wel doet hij het hek weer achter me dicht. “Ik ben Folker,” stelt hij zich netjes voor. Hij bewoont samen met zeven andere krakers het eerste huis, dat het dichtst bij de weg ligt. Met Andrea, zijn vrouw, slaapt hij in een van de kamers van het huis. “We hebben hard gewerkt om het huis weer schoon te krijgen. Ik ben hier al eerder geweest om even te kijken, voordat we erin gingen. We zagen kapotte ramen, een leeg huis en het was heel vies. Nu is alles schoon, is het bewoonbaar. Water om te spoelen halen we uit de Amstel, dat gaat prima, daar hebben we een generator voor. Om te drinken gebruiken we mineraalwater.” Koken gaat ook, daarvoor hebben de krakers gasflessen geregeld. En het koelen van etenswaren doen ze onder het huis.
Folker gaat voorop naar het huis. Een groot raam is kapot en het dak ziet er niet zo best uit. Maar binnen valt het erg mee. Oké, het behang is een tikje gedateerd en de tegels in de keuken zijn ‘retro’, maar zo op het oog is er niet zoveel mis met de woning. Trots toont hij me de keuken. De woonkamer is spaarzaam ingericht, een matras in de hoek en er staat een tafel met een stoel. In de kamer ernaast slapen Folker en Andrea. Ze woonden eerst een kraakpand in Noord. “Maar daar kwamen teveel mensen.” Ze wilden weg en toen kwam dit op hun pad. “Andrea wilde op een eiland wonen.” Dat kwam mooi uit.
Hij is de oudste bewoner met zijn 58 jaar, Andrea is 54. Hij woont al 28 jaar in Amsterdam, waarvan 26 jaar samen met Andrea. Ze waren jarenlang actief als vuurspuwer op de Dam. “Dat hebben we zo’n twintig jaar gedaan. Tot Andrea een vlam in haar longen kreeg. Toen zijn we er vrij snel mee gestopt.” Hij verkoopt nu de daklozenkrant om rond te komen. “We hebben niet veel nodig.”
In al die jaren als kraker in Amsterdam heeft hij heel wat meegemaakt. “We waren bier-punkers,” aldus Folker. De tijden zijn nu veranderd. “We willen niet langer buiten de maatschappij staan. We horen bij één en hetzelfde systeem.” Harde muziek en rotzooi zijn op het Amsteleiland volgens Folker uit den boze. Amstelveners moeten niet het idee krijgen dat het vieze enge mensen zijn. In tegendeel, mensen zijn welkom als ze een wandelingetje over het terrein willen maken. “We willen het gebied verder laten zoals het is, met de natuur en de bloemen. Het blauwe huis laten we met rust, dat wordt nog af en toe gebruikt.” Het voetbalveldje, wat er keurig bij ligt, moet beschikbaar blijven voor de jeugd. En het hek gaat weg.
Hoelang de krakers kunnen blijven wonen op deze prachtige plek is onbekend. De eigenaar moet hoogstwaarschijnlijk een zaak aanspannen om de krakers weg te krijgen. Folker heeft goede hoop dat ze er in ieder geval een jaar kunnen zitten. Voor die tijd moet er nog wel een ander worden geregeld. Het dak kan wel een opknapbeurt gebruiken en er moet een manier komen om het huis te verwarmen. “Hout genoeg,” aldus Folker. “Verspreid over het terrein liggen omgekapte bomen, die door de eigenaar zijn gekapt.”
Geplaatst in Amstelveen Dichtbij, 29 juli 2015