Donderdag 23 september is de expositie van het foto-en ontmoetingsproject Dit Zijn Wij Uithoorn! feestelijk geopend. Compleet met lekkere hapjes en confettikanonnen. Een maand lang zijn 22 duo-portretten te zien op de Wilhelminakade in Uithoorn. Het was een bijzonder project om aan te werken. Twintig inwoners die elkaar niet kenden gingen met elkaar in gesprek, op bijzondere plekken binnen gemeente Uithoorn. Dat leidde tot openhartige gesprekken, waarbij ruimte was voor ieders mening. Na anderhalf jaar aan te project te hebben gewerkt, deels met fotografe Dolly Pieterson, ben ik blij met het resultaat, maar nog dankbaarder voor de ervaringen die ik tijdens dit project heb opgedaan. Het is tot dusver het grootste project waar ik aan heb mogen werken.
Lees hieronder het voorwoord, dat ik voor het boekje ‘Dit Zijn Wij Uithoorn!’ heb geschreven:
Elke dag ontmoeten we vreemden. In de bus, de supermarkt of bij de huisarts. Op straat, in een restaurant of de bibliotheek. Maar hoe vaak ga je het gesprek met de ander aan? Kom je verder dan een simpele begroeting? Hoe vaak gunnen we onszelf de tijd om te luisteren naar het verhaal van de ander? Of onszelf eens bloot te geven?
We zijn steeds meer op onszelf. Turend op een schermpje, al dan niet met muziek in de oren, sluiten we de ander buiten. Bij de kassa gaat het om handelingssnelheid, niet om een praatje met de caissière. In de wachtkamer van de tandarts of huisarts pakt men snel een magazine ter afleiding erbij. Een buitenlandse vriend sprak ooit zijn ergernis uit over dit uit de weg gaan van conversaties. Hoe zou hij zo in hemelsnaam de Nederlandse taal moeten leren? Tijdens de coronacrisis werd het ontwijken van de ander volksport nummer één, vanwege het potentiële besmettingsgevaar.
En zo blijven we in onze eigen bubbels. Met vrienden, familie en gelijkgestemden, en breken we niet door barrières heen. Zonde, want juist van de ander kunnen we leren. Het geeft kans op nieuwe inzichten, het uitwisselen van ervaringen, het doorbreekt eenzaamheid. Maar toch. Je moet een drempel over om jezelf open te stellen voor de ander, te luisteren naar iemand anders, je mening op een respectvolle wijze te verkondigen. Dat vraagt moed, geduld en inlevingsvermogen.
De deelnemers van dit project hadden die moed. Zonder iets van hun gesprekspartner te weten, gingen ze open het gesprek met de ander aan. Op bijzondere plekken in de gemeente stond voor hen een tafel met twee stoeltjes klaar. Daar, tussen de Schotse hooglanders in het Libellebos, met de alpaca’s van zorgboerderij Inner-Art op de achtergrond of voor het historische decor van de forten, luisterden ze naar de ander. Stelden ze vragen om meer te weten te komen over de beweegredenen van hun gesprekspartner. Vertelden ze het verhaal bij een dierbaar voorwerp, dat ze naar de ontmoeting hadden meegenomen.
Zo ontstonden open ontmoetingen, waarbij plaats was voor ieders mening. In sommige gevallen werden telefoonnummers uitgewisseld voor een vervolgafspraak. Er werd zelfs gesproken over een gezamenlijke reis. Maar ook zonder de uitwisseling van nummers nam een ieder in ieder geval een bijzondere ervaring en een andere kijk op het leven mee naar huis.
Met dit project hebben we niet in één keer de bubbels doorbroken. Hebben we niet in één klap de sociale cohesie in Uithoorn en De Kwakel versterkt. Het is een eerste stap, op een lange weg naar een leukere gemeente, waar men iets meer omkijkt naar elkaar. Oog heeft voor de verschillen, maar meer nog focust op de overeenkomsten.
Voor mij was het een eer om dit project te mogen doen. Aanwezig te zijn bij de ontmoetingen. In korte tijd een heleboel vreemden iets beter te leren kennen. Te leren van elkaar, ook van mijn partner in crime, Dolly Pieterson. Ik houd er een hoopvol gevoel aan over. Dat we het wel kunnen, wat meer begrip hebben voor elkaar. Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt. Er rest mij niets dan een grote buiging voor de deelnemers, de hoofdrolspelers in dit verhaal. En een woord van dank aan de gemeente Uithoorn en het projectteam (wethouder José de Robles, aanjager van het project, Stasja Kohler, Marius Reijnen en Zelda Meerdink), die dit project mogelijk hebben gemaakt.
Dit Zijn Wij Uithoorn! doet mee aan de Kunstroute in De Kwakel, 30 en 31 oktober. De afbeeldingen zijn dan te zien in Bar ‘t Fort in De Kwakel. Kom gezellig langs tussen 12 en 17 uur! Ik mocht over het project vertellen tijdens een uitzending op locatie van Radio Aalsmeer.