In dezelfde stad wonen is iets anders dan samenleven. Amstelveen dijt uit en transformeert van dorp naar stad. Dat heeft gevolgen: voorzieningen staan onder druk, zoals groen, zorg en onderwijs. Er is een tekort aan (betaalbare) woningen en het wordt drukker op de weg. Een groot deel van de groei komt voort uit internationalisering. Het internationale karakter is deel van de Amstelveense identiteit, men is er trots op. Maar met het groter en internationaler worden van de stad, evenals de individualisering, is het lastiger om de sociale samenhang op peil te houden. Men kent elkaar minder, en wil elkaar wellicht ook minder kennen. Helemaal als het gaat om buren die elkaars taal niet spreken en die na een aantal jaar weer vertrokken zijn. Waar de één nieuwsgierig wordt naar andere culturen, voelt de ander zich niet meer thuis in de buurt. Het contact tussen mensen met verschillende achtergronden is niet vanzelfsprekend. Zo klagen expats over dat Nederlanders geen ‘echt’ contact willen. Nederlanders schakelen automatisch over naar het Engels als ze praten met expats, maar klagen vervolgens wel over dat ‘ze’ geen Nederlands spreken.. Toch zijn er mensen in Amstelveen die wel een brug weten te slaan tussen de verschillende culturen . Dat geeft moed, zeker in deze tijd.
In dit project onderzoek ik de gevolgen van de internationalisering van Amstelveen. Best lastig, want het voelt als balanceren. Hoe doe ik recht aan alle meningen, zonder daarbij partijen te vergeten of in een hoek te zetten? Binnenkort hoop ik meer van dit project te kunnen delen.